16 Mayıs 2012 Çarşamba

Hiçliğin ortak noktası

Saat 00:00
Bir sürü sıfır işte, hayatlarımız gibi.
Hiçliğin ortak noktasındayız.
Bir intihar mektubunun satır aralarında.
Sakat kalmış bir sokak köpeği gibi
tir tir titriyorum kaldırımlarda.
Kimse gelmiyor.
Kimse gelmiyor..
Kimse gelmiyor...
Bir tek ben seviyorum beni sanki,
tanrı bile sevmiyor.
Ve ben bazen kendimi hiç sevmiyorum. 
Belki uyanmam diye uyuyorum sırf.
Bazı cümleleri "sırf" ile bitirecek kadar tükenmişim,
annem de farkında.
Herkes gidecek bir yerler buluyor
ama kimse gelmiyor.

7 yorum:

  1. ben bazen kendimi hiç sevmiyorum..

    YanıtlaSil
  2. böyle zamanlarda hep giden sayısı çok olur ama gelen de tam gelendir, candır.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gelenler gitmek için gelirler. Tadını çıkartmaya çalışmalıyız.

      Sil
    2. Gelenler gitmek için gelirler. Tadını çıkartmaya çalışmalıyız.

      Sil
  3. böyle şiirler yazmamalısın .

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sen yazmasan ben yazmasam nasıl anlam bulur yağmurlar?

      Sil